tag:blogger.com,1999:blog-74438961134991277772024-03-12T21:11:15.413-07:00ಉಳಿದು ಹೋದ ಮಾತುಹೇಳದೇ ಮನದಂತರಾಳದಲ್ಲಿ ಹಾಗೆಯೇ ಉಳಿದು ಹೋದ ಮಾತನ್ನು ಹೇಳಿಕೊಳ್ಳಲು ಒಂದು ಸಾಧನವೇ ಬ್ಲಾಗ್Unknownnoreply@blogger.comBlogger5125tag:blogger.com,1999:blog-7443896113499127777.post-35082669921802141942010-05-31T22:43:00.000-07:002013-11-25T06:56:07.980-08:00ದೂರ-ದೂರ ಹೊಗಿಹಿವೆ, ದುರವಾಗಿಲ್ಲ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h4>
ಅದೇನೋ ಕಷ್ಟ ಆಗ್ತಾ ಇದೆ... ಅವಳು "ನಿನ್ನ ಇನ್ನು ನೋಡೋಕೆ ಆಗೋದೇ ಇಲ್ವೇನೋ ಅನ್ನಿಸ್ತಿದೆ" ಅಂತ ಹೇಳಿದ ಮಾತು ಇನ್ನೂ ಕಿವಿನಲ್ಲಿ ಹಾಗೆ ಉಳಿದು ಹೋಗಿದೆ. ಇಲ್ಲಾ ಕಣೆ ನಾನು ಮತ್ತೆ ನಿನ್ನ ನೋಡ್ತೀನಿ, ಇದು ಕೊನೆ ಅಲ್ಲ ಅಂತ ನಾನು ಅವಳಿಗೆ ಎಷ್ಟು ಸಲ ಹೇಳಿದ್ನೋ ಅದಕ್ಕಿಂತ ಹೆಚ್ಚುಸಲ ನನ್ನಲ್ಲೇ ನಾನು ಹೇಳಿಕೊಂಡಿದ್ದೇನೆ. ಭಾವನೆಗಳ ಉತ್ತಂಗ ಅಂದ್ರೆ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ನೀರು ಬರೋದೆನಾ? ಗೊತ್ತಿಲ್ಲ. ಆದ್ರೆ ನಾನು ನನ್ನ ಮನೆಗೆ ಬರೋ ಬಸ್ಸು ಹತ್ತಿದಾಗ, ಅವಳು ಬಸ್ ಸ್ಟಾಪ್ ನಲ್ಲಿ ನಿಂತು ನಾ ಹೋಗ್ತಾ ಇರೋದನ್ನೇ ನೋಡಿದಾಗ ಕಣ್ಣು ಒದ್ದೆ ಒದ್ದೆ, ಮನಸ್ಸು ಭಾರ.........</h4>
<h4>
ಒಂದು ಕ್ಷಣ ನನ್ನ ಕಯ್ಯಲ್ಲಿ ಅವಳ ಕಯ್ಯಿತ್ತು, ಮರುಕ್ಷಣ ಕಯ್ಯಿ ಸ್ವಲ್ಪ ನಡುಗುತಿತ್ತು, ಆ ಎರಡುವರೆ ಬಿಸಿಲಿನಲ್ಲಿ, ಉಸುಕಿನ ಶಾಖದಲ್ಲೂ ಮನಸ್ಸು ಶಾಂತವಾಗಿತ್ತು, ನಾಲ್ಕರ ತನಕ. "ಹೊರಡಬೇಕು" ಅಂತ ಹೇಳಿದಾಗ ಸ್ವಲ್ಪ ಹೊತ್ತು ನನ್ನ ಜೊತೆ ಇರು ಅಂತ ಹೇಳಿದ್ಳಲ್ಲ, ಆಗ ಅವಳ ಕಣ್ಣಿನಲ್ಲಿ ಮೂಡಿದ ಭಾವ ನನ್ನ ಕಣ್ಣಲ್ಲಿ ಇನ್ನೂ ಹಾಗೆ ಇದೆ. ಮರೆಯೋಕೆ ಆಗದ ನೆನಪುಗಳ ಹೊತ್ತು ನಾ ವಿಧಿಗೆ ಬಗ್ಗಿ ಹಿಂತಿರುಗಿ ಬಂದಿದ್ದೇನೆ, ಅವಳಲ್ಲಿ ಹೇಗಿರುವಳೋ, ವೇದನೆ ಎನಗಿರುವಂತೆಯೇ ಅವಳಿಗೂ ಇದ್ದೆ ಇರುತ್ತದೆ. ಗೆಳತಿ, ನಾ ಬರುವೆ ಹಿಂತಿರುಗಿ, ನಿನಗಾಗಿ, ಕೇವಲ ನಿನಗಾಗಿ ಎಂಬ ಭಾಷೆ ನೆನಪಿದೆ. ತಿರುಗಿ ಅವಳ ಬಳಿಗೆ ಹೋಗಲೇ ಬೇಕಿದೆ........</h4>
<h4>
ಕಾತರಿಸುವ ಮನಕೂ, ಉಕ್ಕಿ ಬರುವ ಕೋಪಕು, ಸೇರಬಯಸೋ ಬಯಕೆಗೂ ಒಂದು ಕಾಲ ಕೊಡಿಬರುತ್ತದೆ. ಬೇಸರವೇಕೆ? ನಾವು ದೂರ-ದೂರ ಹೋಗಿದ್ದೆವೆಯೇ ವಿನಃ ದೂರ ಆಗಿಲ್ಲ. ಒಂದು ವರ್ಷ ಎನಗಾಗಿ ಕಾದ ನಿನಗೆ, ನಿನ್ನ ಬಿಟ್ಟಿದ್ದ ಎನಗೆ ಮತ್ತೆ ನಾಲ್ಕಾರು ತಿಂಗಳುಗಳು ಯಾವ ಲೆಕ್ಕ? ನಾ ಪುರೈಸುವೆ ಎಲ್ಲಾ ಭಾಷೆಗಳ, ತಿರುಗಿ ಬರುವೆ ನಿನ್ನ ಮಡಿಲಲ್ಲಿ ತಲೆ ಇಟ್ಟು ಅಳುವುದಕ್ಕಾಗಿ, ನಿನ್ನ ಕಣ್ಣೀರ ಒರೆಸುವುದಕ್ಕಾಗಿ, ಕಾಯವುದು ತಪ್ಪಲಾರದು ಅಲ್ಲಿಯವರೆಗೂ, "ನೀ ಕಾಯಲೇ ಬೇಕು ಎನಗಾಗಿ ಗೆಳತಿ" ಎಂದು ಹೇಳಬೇಕೆಂದುಕೊಂಡಿದ್ದ ಮಾತು ಹಾಗೆ ಉಳಿದು ಹೋಗಿದೆ.........</h4>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7443896113499127777.post-88737904837597555322010-03-07T03:33:00.000-08:002013-11-25T06:46:07.748-08:00ಬರೆಯಬೇಕೆನ್ನುವುದು ಅನಿವಾರ್ಯವಲ್ಲ, ಆಸೆ.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<span style="font-family: verdana;"><strong><span style="font-size: 0px;"><span style="font-size: 0px;">ಕೆಲವರಿರ್ತಾರೆ</span>, </span>ಅವ್ರಿಗೆ ಎಲ್ಲಾನು ಅನಿವಾರ್ಯನೆ ಆಗಿರುತ್ತೆ. ಹೆಂಡತಿ ಜೊತೆ ಜಗಳ ಮಾಡೋದು ಅನಿವಾರ್ಯ, ಇಲ್ಲ ಅಂದ್ರೆ ಬಾರ್ ಗೆ ಹೋಗಿ ಕುದಿಯೋಕಾಗೋಲ್ಲ, ಇಲ್ಲಿ ಕುಡಿಯೋದು ಅನಿವಾರ್ಯ. ಅದು ಚಟ, ಆದ್ರೆ ಹಾಗೆ ಹೇಳ್ಕೊಲೋಕೆ ಆಗೋಲ್ಲ ನೋಡಿ, ಅದಿಕ್ಕೆ ಜಗಳನ ಅನಿವಾರ್ಯ ಮಾಡ್ಕೊಂದಿರ್ತರೆ. ಅದೇ ಥರ ಇನ್ನೊಂದ್ ಟೈಪ್ ಜನ ಇರ್ತಾರೆ, ಅವ್ರಿಗೆ ಏನು ಅನಿವಾರ್ಯತೇನೆ ಇರೋಲ್ಲ. ಆ category ಗೆ ನಾವೆಲ್ರು ಬರ್ತಿವಿ. ದೇಶ ಹಾಳಗ್ತಾ ಇದೆ, ಓಟು ಹಾಕೋವಾಗ ಸರಿಯಾದ ನಿರ್ಧಾರ ತಗೋಳೋದು, ಅದರಲ್ಲೂ so called educated ppl ಓಟು ಹಾಕೋದು ಅನಿವಾರ್ಯ ಆಗಿರೋ ಈ ಟೈಮಲ್ಲಿ ನಮಗೆ ಅದು ಅನಿವಾರ್ಯ ಅಂತ ಅನ್ಸೋದೆ ಇಲ್ಲ. ಇನ್ನು ಕೆಲವಷ್ಟೇ ಜನ ಇರ್ತಾರೆ ಅವ್ರಿಗೆ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಮತ್ತು ಆಸೆಗಳನ್ನ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಮಾಡಿ ಇಟ್ಕೊಂಡು ಬದ್ಕೊಕೆ ಬರುತ್ತೆ. </strong></span><br />
<strong><span style="font-family: Verdana;"></span></strong><br />
<span style="font-family: verdana;"><strong>ಹಣಗಳಿಸೋದುಇವತ್ತಿನ ಈ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಅನಿವಾರ್ಯ. ಪಕ್ಕದ ಮನೆಯವನಿಗಿಂತ ಹೆಚ್ಚು ಗಳಿಸಬೇಕು : ಇದು ಆಸೆ. ನಾವು ಅನಿವಾರ್ಯವಾದುದನ್ನ ಮಾಡಲೇ ಬೇಕು ಏಕೆಂದರೆ ಅದು ಅನಿವಾರ್ಯ. ಆದ್ರೆ ಆಸೆಗಳನ್ನೆಲ್ಲ ಪುರ್ತಿಗೊಳಿಸಿಕೊಲ್ಲೋಕೆ ಆಗೋಲ್ಲ. ಅದನ್ನ ಬೇರೆ ಬೇರೆ ಮಾಡಿ ಬದ್ಕೊದನ್ನ ಕಲಿಬೇಕು, ಆಸೇನ ಅನಿವಾರ್ಯತೆ ಅಂತ ತಿಳ್ಕೊಂಡು ಬದುಕೋಕೆ ಆಗೋಲ್ಲ. ಹಾಗೆ ಬದಕಿದ್ರೆ ಉದ್ಧಾರ ಅಂತು ಆಗೋಲ್ಲ. </strong></span><br />
<strong><span style="font-family: Verdana;"></span></strong><br />
<span style="font-family: verdana;"><strong>ನಂಗೆ ಉಪದೇಶ ಕೊಡೋದು ಅನಿವಾರ್ಯ ಅಲ್ಲ. ಬರಿಯೋದು ಕೂಡ ಅನಿವಾರ್ಯ ಅಲ್ಲ. ಆದ್ರೆ ಇದು ಆಸೆ. ಓದೋರು ಸಾಕು ಅಂತ ಹೇಳ್ತ್ತಿದ್ದಂಗೆ ಬರಿಯೋದು ನಿಲ್ಸಿಬಿಡ್ತೀನಿ. ನೀವು ಕೂಡ ನನ್ನ ಹಾಗೆ ಆಗ್ತೀರ? ಈ ಪ್ರಶ್ನೆಯೊಂದಿಗೆ ನಿಮ್ಮನ್ನು ಆಲೋಚಿಸಲು ಬಿಡುತ್ತಾ ..... ನಿಮ್ಮವ : ರಾಕೇಶ ಹೆಗಡೆ.</strong></span></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7443896113499127777.post-70715480695877155182010-03-07T01:18:00.000-08:002013-11-25T06:48:08.488-08:00ಪ್ರೀತಿ ಮತ್ತು ವಿಧಿ<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h4 style="text-align: left;">
ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದು ಅಂದುಕೊಂಡಂತೆ ನಡೆದುಬಿಟ್ಟರೆ ದೇವರಲ್ಲಿ ಬೇಡಿಕೊಳ್ಳುವವರನ್ನು ಬಿಡಿ, ದೇವರನ್ನು ಕೇಳುವವರೇ ಇರುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲವೇನೋ. ಅದಿಕ್ಕೆ ಮೇಲೆ ಕುಳಿತವ "<strong>ವಿಧಿ</strong>" ಎಂಬ ಒಂದು ಆಟ ಆರಂಬಿಸಿದ. ವಿಧಿ ನಮ್ಮನ್ನು ಗೋಳು ಹೊಯ್ದುಕೊಳ್ಳಲು ಇರುವುದಲ್ಲ, ಅದು ದೇವರನ್ನು ನೆನೆಯುತಿರುವಂತೆ, ನಾವು ಏನೇನೋ ಮಾಡಿದರೆ ನಡಿಯದು ಎಂಬುದನ್ನು ನೆನಪಿಸಲು ಇರುವುದು.Hold on, ನಾನು ಇಲ್ಲಿ ದೇವರ ಅಥವಾ ವಿಧಿಯ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯ ಹೊರಟಿಲ್ಲ<span style="color: #006600;">. <strong><span style="color: #3333ff;">ದೇವರ ಬಗ್ಗೆ ಬರಿಯುವಷ್ಟು ತಿಳಿದವನು ನಾನಲ್ಲ, ಅವನ ಬಗ್ಗೆ ಬರೆಯಲು ನನ್ನಲಿ time ಕೂಡಾ ಇಲ್ಲ</span></strong>.</span> ನಾನು ಹೇಳಹೊರಟಿರುವುದು ವಿಧಿಯ ಬಗ್ಗೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅದೆಷ್ಟು<span style="font-size: 0px;"> </span><span style="font-size: 100%;">ಕ್ರುರವಾಗಿಬಿಡುತ್ತಲ್ಲಾಈ ವಿಧಿ, ನಾವು ಕಂಡ ಕನಸುಗಳನ್ನ, ಕಟ್ಟಿಕೊಂಡ ಆಸೆಗಳನ್ನ, ಬಚ್ಚಿಟ್ಟುಕೊಂಡ ಆಕಾಂಕ್ಷೆಗಳನ್ನ, ಈ ನಮ್ಮ ಜೀವನವನ್ನ ಪೂರ್ತಿ ಬುಡಮೇಲು ಮಾಡಿಬಿಡುತ್ತೆ. </span><br />ನನ್ನನು ನಾನು ಯಾರಿಂದಲೂ ಅಲುಗಾಡಿಸಲು ಆಗದ ಹೆಬ್ಬಂಡೆ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ, ಸ್ವಲ್ಪ ಹಾಗೇನೆ ಇದ್ದೆ ಕೂಡ, ಒಮ್ಮೆ "ಅವಳು" ಜೀವನದೊಳಗೆ ಬಂದಳು ನೋಡಿ, ನಾ ಕಾಲಿನಿಂದ ತಲೆಯವರೆಗೆ ಅಲುಗಾಡಿ ಹೋದೆ,ನನ್ನನು ನಾನು ಯಾರಿಂದಲೂ ಅಲುಗಾಡಿಸಲು ಆಗದ ಹೆಬ್ಬಂಡೆ ಅಂದುಕೊಂಡಿದ್ದೆ, ಸ್ವಲ್ಪ ಹಾಗೇನೆ ಇದ್ದೆ ಕೂಡ, ಒಮ್ಮೆ "ಅವಳು" ಜೀವನದೊಳಗೆ ಬಂದಳು ನೋಡಿ, ನಾ ಕಾಲಿನಿಂದ ತಲೆಯವರೆಗೆ ಅಲುಗಾಡಿ ಹೋದೆ<span style="color: #993300;">,</span><span style="color: #006600;"> (<strong><span style="font-size: 130%;"><span style="color: #3333ff;">ಹುಡ್ಗೀರೆ ಹಾಗೆ ಅಲ್ವ? </span><span style="color: #3333ff;">ಅಲ್ಗಾಡಿಸ್ಬಿಡ್ತಾರೆ</span></span></strong></span>). ಹೇಗೆ ಹೇಗೋ ಪರಿಚಯ ಆಯ್ತು, ಪರಿಚಯ ಒಬ್ರನ್ನೊಬ್ರು ಅರ್ಹತ ಮಾಡ್ಕೊಲೋಕೆ, ಹಾಗೆ ಇಷ್ಟ ಪಡೋಕೆ ಸಹಾಯ ಮಾಡ್ತು. ವಿಧಿ ನಮ್ಮಿಬ್ರನ್ನು ಪ್ರೀತಿಗೆ ಬೀಳೋ ಹಾಗೆ ಮಾಡ್ತು. <strong><span style="color: #3333ff;"><em>ಪ್ರೀತಿ ಮಧುರ, ಸುಂದರ. ಅಮರ............... ಒಟ್ಟಿಗೆ ಇರೋ ವರಿಗೆ ಅಮರ, ವಿಧಿ ಕ್ರೂರ ನಗೆ ನಗೋ ವರಗೆ ಅಮರ, ಆಮೇಲೆ ಪ್ರೀತಿಸಿದೊರ ಬದುಕು ಹರೋಹರ. </em></span></strong>ಏನು, ಒಳ್ಳೆಸಖತ್ ಹುಡುಗಿ ಸಿಕ್ಕಿದಾಳೆ ಇವನಿಗೆ, ಅದಿಕ್ಕೆ ಕೊರಿತಿದಾನೆ ಅಂದ್ಕೊಂಡ್ರ? ತಪ್ಪು ತಪ್ಪು, ವಿಧಿ ನಮ್ಮನ್ನು, ನಮ್ಮ ಪ್ರೀತಿನು ಬಿಡಲಿಲ್ಲ, ಅವಳಿಗೆ ನನ್ಮೆಲಿರೋ ನಂಬಿಕೆ ಸಂಶಯದಲ್ಲಿ ಮಾರ್ಪಾಡಾಯ್ತು, ಯಾರೋ ಹೇಳಿದ ನೆನಪು, ಬುನಾದಿ ಇಲ್ದೆ ಮನೆನಾದ್ರು ಕಟ್ಬೋದಂತೆ ಆದರೆ ನಂಬಿಕೆ ಇಲ್ದೆ ಪ್ರೀತಿನ ಬೆಳೆಸಬಾರದಂತೆ. ಅದು ಯಾಕೆ ವಿಧಿ ನಮ್ಮ ಮಧ್ಯದಲ್ಲಿ ಇರೋ ನಮ್ಬಿಗೆನ ಕೆಡಿಸ್ತೋ ಏನೋ, ನಾವು ದೂರ ಆಗ್ ಹೋದ್ವಿ. ಅದೇ ಅಲ್ವ ವಿಧಿ ಅಂದ್ರೆ? <span style="color: #3333ff;"><em><strong>ಈಗ ಉಳಿದಿರೋದು ಅವಳ ನೆನಪು ಮತ್ತು ಅವಳಾಡಿದ ಮಾತು ಮತ್ತು ಆಡದೆ ಉಳಿದ </strong></em><i>ಹೋದ </i></span><em style="color: #3333ff;"><strong> ಮಾತುಗಳು ಮಾತ್ರ.</strong></em></h4>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7443896113499127777.post-84462058763895140212010-03-06T07:52:00.000-08:002013-11-25T06:46:40.072-08:00ಹೀಗೆ ಒಂದು sorry,thanks.<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<strong>ಗೆಳೆತನದ ಮಧ್ಯೆ sorry ಮತ್ತು thanks ಇರಬಾರದು ಅಂತ ನಂಗೆ ಬಹಳಷ್ಟು ಗೆಳೆಯ-ಗೆಳತಿಯರು ಹೇಳಿದ್ದಾರೆ. ಅದೇರೀತಿ ನಾನು ಕೂಡ ನನ್ನ ಗೆಳೆಯ-ಗೆಳತಿಯರಿಗೆ ಅದನ್ನೇ ತಿರುಗಿ ಹೇಳಿದ್ದೇನೆ. ನಾನು ಈ ವಾದವನ್ನು ಒಪ್ಪುತ್ತೇನೆ ಕೂಡ. ಏಕೆಂದರೆ ಗೆಳೆತನವೆ ಅಂಥದ್ದು, ಅದರಲ್ಲಿ ಕ್ಷಮೆ ಮತ್ತು ಧನ್ಯವಾದ ಹೇಳುವ ವಿಷಯಗಳೇ ಇರಬಾರದು, ಅಂಥಹ ಕ್ಷಣಗಳು ಬರಬಾರದು. ಸ್ನೇಹ ಕ್ಷಮೆಯಾತೀತವಾದ ಸಂಬಂಧ. </strong><br />
<strong></strong><br />
<strong> ಆದರೆ, ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ, ಸುಮ್ಮನೆ ಒಂದು sorry ಮತ್ತು thanks ಹೇಳುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದು, ತಪ್ಪುಮಾಡಿ ಅದು ಎದುರಿನವರಿಗೆ ಗೊತ್ತಾದಮೇಲೆ sorry ಕೆಳುವುದಿದೆಯಲ್ಲ ಅದರಿಂದ ಯಾರಿಗೂ ಯಾವುದೇ ಪ್ರಯೋಜನವೂ ಇಲ್ಲ. ಅದೇ ರೀತಿ ಎದುರಿನವರಿಂದ ಸಹಾಯ ಪಡೆದ ಮೇಲಷ್ಟೇ thanks ಹೇಳುವುದು ಬರಿಯ formality ಅಷ್ಟೇ. </strong><br />
<strong></strong><br />
<strong> ನಾವು ಗೆಳೆತನದಲ್ಲಿ ತಿಳಿದೋ, ತಿಳಿಯದೆಯೋ ತಪ್ಪನ್ನಂತು ಮಾಡಿಯೇ ಮಾಡಿರುತ್ತೇವೆ. ಏಕೆಂದರೆ ತಪ್ಪು ಮಾಡುವುದು ಮಾನವರಾದ ನಮಗೆ ಸಹಜ ಮತ್ತು ಅದು ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಅನಿವಾರ್ಯವೂ ಆಗಿಬಿಟ್ಟಿರುತ್ತದೆ. so, ಗೆಳೆತನದಲ್ಲಿ ಹೀಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಸ್ನೇಹಿತರೊಡನೆ ಹರಟುತ್ತಿರುವಾಗ ಒಂದು sorry ಕೇಳಿಬಿಡುವುದು ಒಳ್ಳೆಯದೆಮ್ಬುದು ನನ್ನ ಅಭಿಪ್ರಾಯ.</strong><br />
<strong></strong><br />
<strong> ಅದರಂತೆಯೇ ನಮ್ಮ ಗೆಳೆಯ ವ ಗೆಳತಿಯರು ನಮಗೆ ತೋರಪಡಿಸದೆ ನಮಗಾಗಿ, ನಮ್ಮ ಸ್ನೇಹಕ್ಕಾಗಿ ಹೆಚ್ಚು ಅಥವಾ ಕಮ್ಮಿ ಸಯಾವನ್ನಂತು ಮಾಡಿಯೇ ಮಾಡಿರುತ್ತಾರೆ, ಅದಕ್ಕಾಗಿಯೇ ಅವರಿಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಒಂದು thanks ಹೇಳಿಬಿಡಬೇಕು.</strong><br />
<strong></strong><br />
<strong> sorry ಅಥವಾ thanks ಹೇಳಿದಾಗ "ಯಾಕೆ" ಎಂಬ ಪ್ರಶ್ನೆ ಸ್ನೇಹಿತರಿಂದ ಬರುವುದು ಶತಸಿದ್ಧ, ಆ ಪ್ರಶ್ನೆಗೆ, ಹೀಗೆ ಸುಮ್ಮನೆ ಇಟ್ಕೋ ಅಂತ ಹೇಳಿ ನಕ್ಕು ಬಿಡಬೇಕು. </strong><br />
<strong><span style="color: #006600;"></span></strong><br />
<strong><span style="color: #3333ff;"> ಸ್ನೇಹಕ್ಕೆ ಜಯವಿರಲಿ, ಕೊನೆಯಿರದಿರಲಿ.</span></strong></div>
Unknownnoreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-7443896113499127777.post-43713385617370637222010-03-06T01:18:00.000-08:002013-11-25T06:44:35.874-08:00ಮೊದಲ ಮಾತು<div dir="ltr" style="text-align: left;" trbidi="on">
<h4 style="text-align: left;">
<em>ऍक दूजे केलिए</em> ಸಿನೆಮಾ ನೋಡಿ ಮುಗ್ಸಿ ಬರೆಯುತ್ತಾ ಇರುವೆ. ಮನಸಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲೋ ಒಂದುಕಡೆ ಚುಚ್ಚಿದ ಅನುಭವ. ಕಮಲ್ ಹಾಸನ್ ಅದ್ಭುತವಾದ ಅಭಿನಯ ಮಾಡಿದಾನೆ, ಅದು ಅವನ ಅಭಿನಯದ ಪರಿಣಾಮವೋ ಇಲ್ಲ ಎಲ್ಲೋ ಕೆಲವೊಂದು ಹಳೆಯ ನೆನಪುಗಳು ಮರುಕಳಿಸಿದ ಅನುಭವವೋ ತಿಲಿಯದಾಗ್ಯೂ ಸ್ವಲ್ಪ ಬೇಜಾರಗ್ತಿದೆ, ಅದೇ ಬೇಜಾರಿನಲ್ಲಿ ಕಳೆದು ಹೋದ/ನಾ ಕಳೆದುಕೊಂಡ ನನ್ನವಳ ನೆನಪು ಉಕ್ಕಿ ಬರ್ತಾ ಇದೆ.<br /><strong><em>ಪ್ರೆಯಸಯರೇ ಹಾಗೆ, ಪ್ರೆಮಿಸ್ತಾ ಇರೋವಾಗ್ಲು ಕಾಡ್ತಾರೆ ಬಿಟ್ಟು ಹೋದಮೇಲೆ ಮತ್ತೂ ಕಾಡ್ತಾರೆ.</em></strong><strong>तू न आयेगे मुडके</strong><strong>ये जानकर भी चारहा हूँ मै<br /> </strong><strong>तुजे भुलादेनेकी कोशिश में<br /> </strong><strong>जीत जीत के हार गया हूँ मै<br /> </strong>ಹೇಳಿಬಿದಬೇಕಾಗಿತ್ತು ನಾ ಅವಳಿಗೆ, ಈಗ ನೊಂದು ಪ್ರಯೋಜನವಿಲ್ಲ ಅಲ್ವ? ದೂರ ಬಹುದೂರ ಸಾಗಿ ಹೋಗಿದ್ದಾಳೆ ಅವಳು, ಅವಳ ನಾ ಹೀಗೆ ನೆನೆಯುವುದು ಕೂಡ ಪಾಪ. ಅವಳೀಗ ಬೇರೆಯವರ ಸ್ವತ್ತು, ನಾ ಅವಳ ಮರೆಯುವ ಎಲ್ಲಾ ಪ್ರಯತ್ನವ ಮಾಡಿ ನೋಡಿದ್ದೇನೆ, ಕೆಲವದರಲ್ಲಿ ಗೆದ್ದೀದ್ದೇನೆ ಕೆಲವದರಲ್ಲಿ ಅವಳ ನೆನಪು ಗೆದ್ದಿದೆ.<br /> <strong>वादा है ये सनम तुज़से</strong><strong>मर जायेंगे मगर तेरी ज़िन्दगी में ना आयेंगे<br /> </strong><strong>मर न सके मरनेकी धर से तो<br /> </strong><strong>तेरे सामने ये अपना चेहरा ना लायेंगे</strong>ಒಂದು ಧೃಢ ಸಂಕಲ್ಪವ ಮಾಡಿ ಹೇಳುವೆ, ಮರೆತು ಬಿಡುವೆ ನಿನ್ನ<strong>ಉಳಿದು ಹೋಗಿದೆ ಒಂದು ಮಾತು ಗೆಳತಿ, ಹೇಳಲೇ ಬೇಕು ನಾನು, ತುಂಬಾನು, ಈ ಕ್ಷಣದವರೆಗೂ ಪ್ರೀತಿಸುತಲಿರುವೆ ನಿನ್ನ. </strong></h4>
</div>
Unknownnoreply@blogger.com3